Καλώς τον βρε!
Τώρα τι μπορώ να σε τρατάρω ούτε που το ξέρω!
Για πολλά πολλά χρόνια δεν είχα δει τζίτζικα. Διάβαζα γι αυτόν στα παραμύθια και άκουγα το τραγούδι του, τα ζεστά μεσημέρια του καλοκαιριού.
Όταν είδα κι απόειδα αποφάσισα να βάλω μια ......τζιτζικοπαγίδα.
Εύκολο είναι, ρίχνεις λίγο χώμα εκεί που θέλεις, βάζεις και μερικά μυρμήγκια να το κουβαλάνε από τη μια μεριά στην άλλη.
Έ, τα βλέπει ο τζίτζικας από τα κλαδιά του δέντρου και περίεργος καθώς είναι κατεβαίνει να δει τι στο καλό κάνουν. Πάω και γω λοιπόν σιγά σιγά και χράπ τον γραπώνω..
Αμ δε όμως!Ούτε πρόλαβα να τον δω.
Όταν ξέχασα πια πως θέλω να δω ένα τζιτζίκι από κοντά, να το κοιτάξω στα μάτια και να το ρωτήσω....όταν έπαψε να μ' απασχολεί πως είναι ένα τζιτζίκι άρχισαν να έρχονται αυτά γύρω μου.
Προχθές "έσκασε" ένα στη βεράντα μου. Πανικός!!!!!!!! Ο γάτος απ' τη μια να πηδοβολάει όπως και το τζιτζίκι κι εγώ απ' την άλλη. ΄
Άντε πιάσε εσύ τζιτζίκι αν μπορείς. Την ώρα που τόχεις την έχει κάνει στο παραπάνω ράφι κι όταν το ξανάχεις κρέμεται απ' την κουρτίνα.
Τελικά βγήκε και θες από τρομάρα του, θες από γινάτι κρύφτηκε στο γιασεμάκι μου και τραγουδούσε όλη νύχτα.
Μα όλη νύχτα όμως!
Όμορφο δεν θα το έλεγα αν εξαιρέσεις τα διάφανα φτερά του που εντυπωσιάζουν.
Κάπως έτσι λύθηκε μια απορία που είχα για χρόνια.
Απομένουν όμως πολλές άλλες.
Φαντάζομαι ότι κάπως έτσι, τυχαία θα λυθούν κι αυτές.
