Aτάκτως ερριμμένα

..και μπερδεμένα και παραζαλισμένα και πεταμένα.
μερικά και τσαλαπατημένα....

Όσα παίρνει ο άνεμος

Ο ελαφρύς ,ο θερινός και δροσερός.
Ακόμη.
Πριν γίνει μελτέμι και λίβας καυτός.

Ψίθυροι θερινής νυκτός

Απαλλαγμένη απ’ τις τεχνητές βοές της μέρας, η νύχτα σε όσους την αγαπούν γι αυτά που είναι κι όχι γι αυτά που κρύβει , απλώνει γαλήνια τους ψιθύρους της.

Ψίθυροι μέσα από  δένδρα κι απ’ τις  αναπνοές των κοιμώμενων πουλιών. Ψίθυροι που τρυπώνουν ανάμεσα από κλαδιά ανθισμένων γιασεμιών και νυχτολούλουδων και φθάνουν στ’ αυτιά σου επιθυμώντας ν’ αναστατώσουν το είναι σου.

Ευωδιές που ξεχύνονται από παντού και σ’ απογειώνουν.

Αχτίδες παλλόμενες από αστέρια που παιχνιδίζουν στο σύμπαν ξέφρενα, σου στέλνουν μηνύματα πως δεν είσαι μόνος εδώ.

Τρελά κι απρόσεχτα πεφταστέρια που παρασύρονται στην άβυσσο μαζί με τις ευχές μας.

Άνθρωποι που ξαγρυπνούν σκεπτόμενοι «αν» αυτό το μεγάλο «Αν» , στέλνουν τον αναστεναγμό τους ν’ ανταμώσει τον δικό σου, διαπερνώντας τοίχους και τείχη.

Το σ’ αγαπώ των ερωτευμένων.

Το κλάμα του νεογέννητου παιδιού απ’ τ’ ανοικτό παράθυρο, τα  παραμύθια που λένε οι γονείς στα παιδιά, τα όνειρα γλυκά κι απονήρευτα και το καλό ξημέρωμα που εύχονται ο ένα στον άλλον.

Ψίθυροι αιώνιοι, αναλλοίωτοι, επαναλαμβανόμενοι στους αιώνες.

Νυχτερινές επισκέψεις

Όμορφες οι νύχτες το καλοκαίρι. Τουλάχιστον αυτές.

Εκτός κι αν αποφασίσουν κάποια ζωύφια να χαλάσουν ένα κομματάκι απ ' αυτές.

Εμμονικές υπάρξεις!

Δεν φτάνει που καταπιέζουν τα φυτά μου, τι τα καταπιέζουν δηλαδή τα "τσακίζουν", επιμένουν να βολτάρουν και στο εσωτερικό του σπιτιού.
Και δη στο ταβάνι!!!!!!!

Να χάσει την ισορροπία του κανένα να πέσει, να περνάω και γω  η γυναίκα από κάτω και να γίνει το αντάμωμα του αιώνα.
Τώρα που το σκέφτομαι αν  ανεβαίνει στο ταβάνι, πάει να πει ότι μάλλον μπορεί να πάει κι αλλού.

Στο κρεβάτι μου!!! Αποκλείεται ούτε να το σκεφτεί!
Τρομοκρατία θερινής νυκτός από απρόσκλητους επισκέπτες.

Και δεν φτάνει αυτό πρέπει να είμαι κι όσο απαλή μπορώ στις κινήσεις μου και στις προτροπές μου να περάσει έξω.
Είναι τόσο ευαίσθητο και ντελικάτο. Σχεδόν διάφανο.

Το εκνευριστικό όμως είναι ότι μόλις το φτάσω στην πόρτα και θέλει ένα τσακ για να βγει, τελευταία στιγμή αλλάζει γνώμη και τσουπ πάλι μέσα.

Τώρα δηλαδή άμα φωνάξω τον γάτο μου θα φταίω εγώ;
Όχι σε ρωτάω!

Όνειρα θερινής νυκτός

Τουλάχιστον αυτά δεν θα χρειαστεί να τα...δηλώσουμε κι ούτε θα φορολογηθούν.
Πάντα θα υπάρχει κάτι που δεν θα μπορεί να  επιβάλλει  κάποιος.
Ευτυχώς για μας να λέμε.

Μου αρέσουν οι νύχτες σαν κι αυτή. Έχουν κάτι να σου πουν, φτάνει να τ' αφουγκραστείς.
Αν είσαι τυχερός θ' ακούσεις πολλά.




Φίλοι καλοί, λυπάμαι  που σας άφησα για λίγο.
 Έχω όμως που και που την ανάγκη να φεύγω, να πετάω αλλού.
Θυμάστε εκείνο το τραγουδάκι ..."έφυγε το ένα έφυγε και τ' άλλο, ήρθε το ένα ήρθε και τ' άλλο."
Κάπως έτσι. Όχι ακριβώς, αλλά περίπου.

Πάντως χαίρομαι που σας ξαναβρίσκω όλους εδώ.

Θα υπάγω εις τους κήπους

Never again

http://www.youtube.com/watch?v=HMXJXzHCP6k&feature=player_embedded#at=130

στο 1¨57 Μια υπέροχη Maryl

Όμορφος κόσμος...στο metro

Παραλίγο να το ξεχάσω. Θα πήγαινα για ύπνο και δεν θα είχα συγχαρεί εκείνη την υπέροχη κοπελιά που "συνταξίδευε" μαζί μου στο μετρό σήμερα.

Ψηλή, καλοντυμένη, προσεγμένη γενικώς αν και τα γούστα μας  φαίνεται να είναι οριζοντίως, καθέτως και εντελώς αντίθετα.
Ύφος μπλαζέ κι έδειχνε ότι δεν ήθελε να είναι εκεί.
Αλλά δυστυχώς ήταν εκεί.
Στα καλοφτιαγμένα της χέρια είχε το βιβλίο της και φαινόταν απορροφημένη σ' αυτό. Και μπράβο της.
Αλλά φευ, ο απορροφημένος νους της, μονομιάς ξύπνησε και το βλέμμα πετάρισε πλαγίως στη θέση που άδειασε και τόσο λιγουρεύτηκε.
Είμαι σίγουρη πως "δεν" είδε καν την ανήμπορη κυριούλα που με το ζόρι στεκόταν όρθια και κρατιόταν από το "γαϊτανάκι¨στο κέντρο του βαγονιού που κι αυτό άλλοι το χρησιμοποιούν σαν ακουμπιστήρι της πλάτης τους.
Αν την έβλεπε δεν θα την παραμέριζε ευγενικά. Έτσι δεν είναι;

Είμαι σίγουρη πως ούτε την τσάντα της κυριούλας, με τις εξετάσεις να  προεξέχουν είδε.
Και ούτε καν διαπέρασε τον απορροφημένο νου της ότι δυο στάσεις παρακάτω υπάρχει κι ένα μεγάλο νοσοκομείο που πάνε ανήμπορες κυριούλες και κυριούληδες.

Έτσι όμως τσαλακώνονται οι όμορφες φουστίτσες, τα καλοφτιαγμένα χέρια παίρνουν μορφή αρπακτικού και τα φρούτα στην τσαντούλα Harrods σαπίζουν.
Το βιβλίο, χωρίς νόημα πια;

Ε κοπελιά;

Ιούνιος

Ξανά.
Σχεδόν καλοκαίρι.
Που δεν θα το χαλαλίσουμε για κανέναν.
Έστω κι αν στους μήνες που δεν έχουν "ρω" βάζουν στο κρασί νερό.

Καλό μήνα φίλοι μου.