Μια άλλη ζωή

Σκληρότερη , αλλά αληθινή. Ορεινή. Καθαρή.
Ομορφότερη;
Για μένα;
Ναι!

Αναμένοντας

Ξενύχτισα στην πόρτα σου και σιγοτραγουδώ
Εδώ είναι ο παράδεισος....

Άνοιξεεεεεεε
Άνοιξεεεεεεεεε...γιατί δεν αντέχωωωωω

Και όμως!

Κάπου η φύση κρατάει την ισορροπία της.
Αυτή που συχνά εμείς οι καλοί άνθρωποι θέλουμε να διαταράσσουμε κατά πως μας αρέσει.

Και πίσω απ' αυτή την πανδαισία των χρωμάτων και των αρωμάτων της βρεμμένης γης, μόνον η αγάπη κι ο έρωτας.

Κι η ζωή.

Χεινόπωρο

Ναι θα μπορούσε να είναι φθινόπωρο.
Που τα φύλλα θα άλλαζαν χρώμα και θα έπεφταν σιγά σιγά στη γη.

Αλλά Φευ! δεν είναι. Χεινόπωρο είναι.
Με το "χ" του χειμώνα που κάποιοι έφεραν στην Πατρίδα μας.

Η μάνα του Εφιάλτη πάντα θα γκαστρώνεται και θα γεννάει τέρατα.

Αχ βρε Λεωνίδα! Κι εσείς όλοι όσοι πέσατε για αυτή την έρμη την πατρίδα.

Αχχ!!!!!

Νάρθετε ξανά!

Ίτε Παίδες Ελλήνων

Ἐορτάζουμε τὴν 28η Ὀκτωβρίου 1940, ἀντλώντας ἀπὸ τὸ μεγαλεῖο τοῦ Ἑλληνικοῦ παρελθόντος, δύναμη γιὰ τὸ παρὸν καὶ ἔμπνευση γιὰ τὸ μέλλον.
Ζήτω το Όχι! Ζήτω ἡ ΕΛΛΑΣ!


Φειδίας Ν. Μπουρλάς




Ἔργῳ τὰς τιμάς..


Ἦταν μιὰ ἀπὸ τὶς πιὸ δυσμενεῖς ὧρες τῆς ὑπάρξεως τοῦ κόσμου. Τὸ πρόσωπον τῆς Γῆς αἱμόφυρτο, μὲ τραγικὴ σύσπασι, ὡς δυστυχὴς πυθμήν, ὠδυνᾶτο χωρὶς ἔλεος κάτω ἀπὸ τὸ βάρος μιᾶς ἐνεργοῦ νύκτας, ποὺ συστρεφόταν πάνω στῶν πληγῶν τὴν φλόγωσι. Ἐκεῖ μέσα ἐξετρέφετο ἡ παραφροσύνη δι᾿ αὔριον, φέρελπι ἔκτρωμα ἐκτρόπων φρενῶν. Οἱ σχιζοφρενεῖς ἡγέται ἤδη ὅταν ἡ τάξις ἀπέβη ἔκπτωτος, ἀφρώδεις, ἀπίθανοι, σὲ μιὰ ἀσυγκράτητη ἔξαψι, ἐξήγγελλαν ἀπὸ παταγώδεις ἐξώστας φρενήρη θάνατον. Ἦταν τὸ ὅπλο καὶ ἡ ἐλπίς των.


Απ΄εδώ http://pheidias.antibaro.gr/1940.htm

    

Mου'γνεφε η ψυχή...

Στραβοξυπνήματα

Σαν ξημερώνει και ξυπνάω κι αφού τελειώσει και το χουζούρεμα κι αποφασίσω ότι πρέπει να σηκωθώ,  θέλω δεν θέλω, συνήθως σηκώνομαι απ’ την δεξιά πλευρά.

Του κρεβατιού εννοείται.

Κι αυτό για πολλούς λόγους.

Στην δεξιά πλευρά είναι το ξυπνητήρι που δείχνει πως η ώρα περνάει και δεν περιμένει κανέναν.

Από δεξιά  έχω αφήσει από βραδύς τα χνουδωτά παντοφλάκια μου.

Στα δεξιά μου και  το πορτατίφ για τα σκοτεινά πρωϊνά του χειμώνα, να ανάβουμε το φως να βλέπουμε μην και μπήκε κανένας μούμος τη νύχτα, να τον δούμε να φυλαχτούμε.

Πιο βασικός λόγος όμως που σηκώνομαι από δεξιά είναι ότι αριστερά κοιμάται …άλλος.

Χνουδωτός, μουστακάτος και μεγάλος!

Σιγά τώρα μην είμαι και προληπτική. Πφφφ!

Τυγχάνει όμως, το ξαναλέω, τυγχάνει κάποιες φορές αλλοπαρμένη από όνειρα όμορφα ή τρομαγμένη από κακούς και άρπαγες εφιάλτες, να μπερδευτώ και να σηκωθώ απ’ την άλλη. Την αριστερή πλευρά.

Αυτές τις φορές νιώθω κάπως. Ούτε κι εγώ ξέρω πως.

Στραβοξυπνημένη να το πω;  

Αναποδιασμένη να το πω;

Όπως κι αν το πώς όμως κάτι  τέτοιες μέρες είναι που χαλιέμαι.

Από διαπιστώσεις!

Που κοστίζουν κιόλας!

Διαολομαζέματα

Ακριβώς μετά τα ανεμοσκορπίσματα.

Το θέμα είναι ν' απλώνεις όταν ξέρεις ότι θα φυσήξει.

Ειδεμή εκιά δα θαναι κανα μήνα τα απλωμένα.

Καμιά φορά ξεχνιέμα αλλιώς

Λιέν μι λεν, σι λεν

Αχ κούκλα μου.
Τα έχουμε ξαναπεί. Δεν με αγγίζει ότι λες. Γιατί δεν λες, γρυλίζεις μόνον.
Είσαι τόσο ανόητη που αν σου πω ότι ο ήλιος ανέτειλε σήμερα απ' τη δύση θα το ...υπογράψεις.

Ένα μόνο να σε ρωτήσω θέλω. Απορία το έχω και να τη λύσω θέλω μη μου μείνει κι απωθημένο.

Δεν ντρέπεσαι να είσαι τόσο ανίδεη;
Καφρουλίτσα,  ηρέμησε τώρα ξέρω ό, τι δεν είμαι καλή με το ταγεράκι της τσατίλας.

Που να με δείς και με το άσπρο το Channel.

Κάθε μέρα γιορτή

Νομίζατε πως σας ξέχασα;
Σαν να ξεχνούσα την ίδια μου την ύπαρξη θα ήταν.Αλλά να δεν πιστεύω πια σε γιορτές. Ούτε στα πανηγύρια...
Πίστευα ότι δεν θα συμβεί ποτέ αυτό, κι όμως!

Τι να τις κάνετε εσείς καλά μου τις γιορτές! Άλλωστε κι μ'ένα μόνο νεύμα μας, που να μιλήσουμε για χάδι, γιορτάζετε μερόνυχτα.

Γεμάτα στομάχια, ζεστές φωλιές, προστασία, αγάπη είναι ότι χρειάζεστε.
Δύσκολα πράγματα, δε λέω. Από που περίσσεψαν όλ' αυτά;
Απ' τους ανθρώπους; Χα!

Παρ' όλα αυτά αντί γιορτής και τούρτας εγώ θα σας χαρίσω μερικά λόγια. Όχι ψεύτικα ούτε μεγάλα.
Λόγια κάποιας άλλης.

Κατ' αρχάς θέλω να ευχαριστήσω όλους όσους προσφέρετε, ενδεχομένως από το υστέρημά σας για να βοηθήσετε. Είναι ακριβέστατη αλήθεια ότι τα ζωάκια που έχω κοντά μου στη Ραφήνα, σιτίζονται με βρεμμένο ψωμί, αλλά προστέθηκε και λίγο κοτόπουλο και κάμποσα φρέσκα αυγά, από αυτά που είναι ραϊσμένα και τα αγοράζω από την Βαρβάκειο με 1,5 ευρώ την καρτέλλα (30 τεμ.). Τα σκυλιά ειναι τρισευτυχισμένα, αρκεί να νοιώθουν ότι υπάρχει η ανθρώπινη παρουσία κοντά τους. Μόνον οι γατούλες στο δωμάτιο νομίζω ότι δεν είναι και πολύ ευτυχισμένες. Ίσως οραματίζονται το γατοστάσιο της Οινόης και ζηλεύουν που δεν μπορούν ακόμη να βρεθούν εκεί (πρέπει πρώτα να στειρωθούν).

Δυστυχώς, χάνω πολύτιμο χρόνο που θα μπορούσα να αφιερώνω, όχι μόνον γράφοντας αποκλειστικά για τα αδέσποτα που έχουν ανάγκη υποστήριξης, αλλά για την πατρίδα μας που έχει

ακόμα  ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ  ανάγκη  υποστήριξης ! 

Πριν μετατραπεί σε ξεζουμισμένη λεμονόκουπα, στην οποία θα ζούμε για χρόνια, εμείς, τα παιδιά μας, τα εγγόνια μας και ποιος ξέρει πόσες γενηές ακόμη...  

Από την Φωτεινή Κυζούλη σε κείνο το προσωποβιβλίο.

Οκτώβριος

Ο μήνας που θα μας πάρει απ' το χέρι και θα μας οδηγήσει απαλά σε πιο βαθύ φθινόπωρο κι από κει στον χειμώνα .
Στον χειμώνα της ζωής μας, της χώρας αλλά ΟΧΙ και της ψυχής μας.

Θέλουμε να ελπίζουμε αλλά δεν ξέρουμε σε τι.

Μήνας αλλαγών.
Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο.
Παρεξόν μερικών που τίποτα και κανείς δεν μπορεί να τα αλλάξει. Για κάποια δεν αλλάζουν όσο και να το θέλουν κακάσχημες ψυχές.


Πέρασαν κι οι μήνες που έμπαινε στο κρασί νερό.
Το ούζο πίνω ανέρωτο και το τσίπρο βράζει στα καζάνια...

Φίλοι μου αγαπημένοι, καλό μήνα!