Μπλογκίτσα ήταν και πέρασε.

Έτσι απλά.

Άυγουστε....'Ιούδα!!!!!

Η καλημέρα των γιασεμιών

Μια δροσερή καλημέρα.
Γεμάτη από τις ευωδιές των αγουροξυπνημένων γιασεμιών.
 Μια καλημέρα με τον ήλιο στα πρώτα του βήματα.
Μια καλημέρα γεμάτη αγάπη.

 Για τους φίλους μου, τους αγαπημένους μου.

Φιλικά

Απολαυστικά & Αγαπημένα

Λόγια μια νύχτας Ιουλιανής

Τα λόγια είναι σύννεφα. Μόλις φυσήξει αέρας τα παρασέρνει...
Αλίμονό του όποιος επίστεψε στα λόγια.
Γιατί ο άνθρωπος, σκέφτομαι πολλές φορές μοιάζει σαν το σαλιγκάρι.
Όπου περνά, αφήνει σάλιο. Σάλιο που στεγνώνει  και φαίνεται τη νύχτα με το φεγγάρι, σαν απλωμένο μετάξι.


Πρέπει να μάθει κανείς να το ξεχωρίζει. Σάλιο είναι.
Τίποτις άλλο.


Α & Ε .Π

Μια πίκρα αμίλητη

Μια πίκρα είν’ αμίλητη, μια πίκρα είν’ ανεξήγητη,
μια πίκρα μεγάλη.

Γύρισε κάτω η μέρα....

Oltre dal Markopoulo

Επιστρέψαμε!

Αφήσαμε πίσω το υπερσύγχρονο κολαστήριο στη μέση του πουθενά.
Πουθενάδες κι οι ίδιοι που το έχουν.
Άσχετοι ή απατεώνες. Η μήπως και τα δύο μαζί;

Δυστυχώς λόγω μη γνώσεως της γατικής δεν θα μπορέσω να μάθω τι ακριβώς συνέβη εκεί.
Σε κείνο το κλουβί ακριβώς πάνω και μεσοτοιχία με τα μαντρόσκυλα.
Το βλέμμα του όμως μου τα λέει περίπου όλα.

Ignoranti! Figli di ......buona donna.

Αυτά παθαίνω όταν δεν δώσω βάση στο ένστικτό μου που λέει στρίψε απ' την άλλη και φύγε μακρυά.

Σου ζητάω ένα μεγάλο συγγνώμη. Για τις κακές επιλογές μου προσπαθώντας Για το καλύτερο.
Σου υπόσχομαι τιμωρία για τους άσχετους και απατεώνες. Η και τα δύο μαζί.

Φτάνει να είσαι εσύ καλά.

Κι από σκιτζήδες μια ζωή γεμάτη θα είναι ο κόσμος.

Ιούλιος

Περπατώ ολομόναχη στην πλαγιά των λύκων. Σ' ένα μονοπάτι που φυτρώνουν στην άκρη του κάτι πολύχρωμα όνειρα. Σαν αγριολούλουδα.
Αν συναντήσω το Θεό θα του στείλω δυο ερωτευμένα χρυσομάμουνα.


Καλό μήνα φιλαράκια μου.

Νύχτα είναι θα περάσει

Τρυφερότητες

Δεν άντεξα, προχθές είχε ξεσηκώσει όλη τη στοά με το κλάμα του, μπήκα και ρώτησα.

Ψηλός, ευγενής, μα πολύ ευγενής, μεσήλιξ ίσως και λίγο παραπάνω.
Ανάμεσα σε πολλά παιχνίδια, βιβλία και τον Mac του, λίγο πιο κει για να μπορεί να βλέπει και να ελέγχει, μια κούτα.
Πεντακάθαρη από σκληρό γυαλιστερό χαρτόνι και αρκετά μελετημένη...για διαρροές.
Μέσα, μονάχα ένα κομμάτι ύφασμα κι  ένα λαμπένιο γατένιο μωρό, που μόλις έχει ταϊστεί και πλυθεί.
Από κείνον.
Είχε μόλις ανοίξει τα μάτια του και μάλλον το απολάμβανε.Φαινόταν να ονειροπολεί.
Δεν μπορεί ούτε να φανταστεί τι υπάρχει έξω από κείνο το μαγαζάκι.

Ανταλλάξαμε μια καλημέρα, με διαβεβαίωσε για το μέλλον του και βγήκα ξανά στον κόσμο αυτό που δεν μου αρέσει.
Αυτόν που ούτε εγώ φανταζόμουν.

Πικρές στιγμές

Δεν μου αρέσει να πηγαίνω κάπου παρέα και να ...φεύγω μόνη μου.
Ούτε μου αρέσει εκεί που θα μείνει η παρέα μου.
Δεν μου αρέσει να φεύγει κάποιος και να μ' αφήνει μόνη μου.
Ούτε μου αρέσει να φαντάζομαι ότι....πες μου , ότι δεν είναι αλήθεια.

Δεν αντέχω τους αποχωρισμούς, έστω κι αν δεν θωρώ κάποιο κι αν δεν με θωρεί, έστω κι αν με μισεί.

Αυτοί οι κάποιοι είναι βαθειά μέσα στην καρδιά μου, σε μέρη που καμιά αλλοτρίωση δεν έφτασε ούτε θα φτάσει.
Κι ο ένας κάποιος κι ο άλλος κάποιος .
Εγώ, αγαπάω πολύ την παρέα μου. Και τον κάποιο ακόμη πιο πολύ.

Αναμονή

Λίγες φορές νιώθω στη ζωή μου τη διάθεση να δείρω.
Πολύ όμως.
Να έτσι.
Να γείρω πίσω μου το δεξί μου χέρι, το καλό μου, και να το φέρω ξανά μπροστά με με εννιά μποφόρ (πιο πολύ θα μου άρεσε με ω - μποφώρ) καταλήγοντας στη γλοιώδη μάπα της.
Στο ανίκανο φερέφωνο της κάθε ανοησίας, που ούτε να καταλάβει ούτε να εξηγήσει πως είναι ανοησία μπορεί.

Το ζώον το όρθιο.

Γιατί Θεούλη μου και συ Θεουλίνα μου τα κάνατε έτσι που να μη μπορώ να πω δημόσια τι νιώθω;
Είναι τόσο κακό δηλαδή να της πω μπροστά σε όλους ότι είναι ένα ζώωον και μισό (γελάδι, γίδι π.χ.).
Είναι βρισιά να της πω ότι οι κότες έχουν περισσότερο μυαλό απ' αυτήν κι ότι οι κατσίκες έχουν διαβάσει κι όλο το Savoir Vivre ενώ αυτή όχι;

Της το έχω πει όμως και της το έχω τάξει.
Αν το κατάλαβε δεν ξέρω.

Θα με θυμηθεί αλλά θα' ναι αργά.
Και πανάθεμά με ξέρω να περιμένω.

Λόγια μαγικά

Μια νύχτα θερινή με το άρωμα του γιασεμιού να σε μεθάει και να σε πηγαίνει σ' άλλα μέρη, δυο βήματα απ' το ξημέρωμα, διαλέγω λίγα  λόγια μαγικά.

Τ' απαλό το αεράκι θα τα πάρει μακρυά, θα τα στριφογυρίσει στον ουρανό, θ' ανταμώσουν με τ' αστέρια και η αυγή θα τα βρει εξουθενωμένα στην κορφή καταπράσινου βουνού,  στην καυτή άμμο κάποιου ακρογιαλιού.

Θα έχουν χάσει το δρόμο τους.

Και δεν είναι τα μόνα.

Μ' ακούς;

Ώρες είναι κι ας περνούν

αΧ αυτές οι ώρες ατέλειωτες ώρες απουσίας.

Τα ατέλειωτα ώρες ώρες χιλιόμετρα διασχίζοντας ένα μεγάλο μέρος της Ελλάδας μας.

Ατελείωτες στάσεις, για να δω μια όμορφη γωνιά της χώρας μου, να κόψω ένα λουλούδι , να να να....

Αχ αυτές οι ατέλειωτες ώρες απουσίας ....

Αχ οι ατέλειωτες ώρες στην έρημο της Θήβας να βλέπεις τους πελαργούς να πετούν με μάτσο τα σκουλήκια στο ράμφος τους.

Και μ' αυτό τον τρόπο τα σκουλήκια σηκώνονται για μία και μόνη φορά από τη γη.

Αλλιώς δεν θα το μπορέσουν ποτέ.

Την αγάπη μου.

Στα κύματα του έρωτα

Είχα καιρό να τους δω.
Γύρω στα τέλη του χειμώνα πρέπει να ήταν η τελευταία φορά.

Για τον Σ’ αγαπώ και την Μ’ αγαπάς, λέω.

Πάντα οι ίδιοι. Αθεράπευτα ερωτευμένοι μεταξύ τους κι όλος ο κόσμος γύρω τους, απλά ανύπαρκτος ουσιαστικά.

Πιασμένοι χέρι χέρι καλοκαιρινοί κι αεράτοι περπατούσαν βιαστικοί, σχεδόν πάντα βιαστικοί είναι οι δυο τους, λες και τους κυνηγάει ο έρωτας και δεν τους αφήνει καν να ξαποστάσουν.
Μιλούσαν ακατάπαυστα κι είχαν φράξει την σκάλα που οδηγεί στην αποβάθρα, ακριβώς μπροστά μου, το ξανά είπα, δεν υπάρχουν οι άλλοι γύρω τους.
Αλλά ούτε μένα με ένοιαζε , ούτως ή άλλως πάντα αργώ τελευταία κι ύστερα που θα το ξανάβλεπες τέτοιο θέαμα!

Δυο ερωτευμένοι εξητάρηδες δεν είναι κάτι που συναντάς συχνά. Και μάλιστα πιασμένους απ’ το χέρι τόσο σφιχτά που σχεδόν να σέρνει ο ένας τον άλλο…
 Παρασυρμένοι απ’ τα κύματα του έρωτα!

Εκείνη φορούσε ένα bleu noir φόρεμα σε απλή γραμμή κι ένα ζευγάρι κατακόκκινα λουστρινένια πέδιλα, flatissimi. Τελείως όμως!

Ο Σ’ αγαπώ πέρα από ένα παντελόνι κι ένα πουκάμισο σχεδόν αδιάφορα σε χρώματα και σχέδιο….απλά την αγαπάει.

Όλα αυτά σε όσους μου τριβέλιζαν το μυαλό πως αγάπη δεν υπάρχει.

Αμ υπάρχει!!!

Βελούδινο το βράδυ....

Αήθης φλυαρία

Με στενοχωρεί όταν κάποιος πρέπει να τ' ακούσει από δω.
Όταν όμως πρόκειται για τρούλα μικρό το κακό.
Έτσι τρούλα μου;

Αήθης φλυαρία από αήθεις τρούλες με ξέμπαρκους καμηλιέρηδες.

Αγαπημένες σκιές

Το μικρό τετράδιο που ξεφύλλιζα ξύπνησε μέσα μου ένα κόσμο ολότελα αφανισμένο, και αισθάνθηκα να σηκώνεται στην ψυχή μου μια ευωδιαστή σκόνη μέσα από την οποία περνούσαν αγαπημένες σκιές.

Α.Φ.

Ίούνιος

Πάλι.
Κεφαλόσκαλο στο καλοκαίρι.
Αγαπημένος, ελπιδοφόρος.

Εξετάσεις, γυμναστικές επιδείξεις, ενδεικτικά, διαγωγή "Κοσμιωτάτη", πολύ πριν γίνει Κοσμιότατη.

Ιούνιος της καρδιάς μας. Που αγάπησε, αγαπήθηκε ή προδώθηκε. Που δεν ξέχασε.
Καρποί έδεσαν κιόλας στα κλαδιά των δέντρων και τα πουλιά τσιμπολογάνε τους χυμούς τους και  τα όνειρά μας.


Θα μ' αγαπάς πάντα;

Αχ, αυτό το πάντα στα χείλη των ανθρώπων!
Τ' ακούν οι Αγγέλοι και παίζουν φυσαρμόνικα. Κι ύστερα, μόλις τελειώσει το τραγούδι, τρέχουν και κρύβονται, μην τους μαλώσει ο Θεός.

Παρασύρθηκα στα πρώτα βήματα του 'Ιουνίου.
Είναι κι αυτό το άρωμα της ολάνθιστης γαρδένιας!


Φίλοι μου καλό μήνα.

Στέναξον γη

Σταγόνες Αγάπης

Στις μητέρες όλου του κόσμου που οφείλουμε την ύπαρξή μας.
Κι ένα μεγάλο φιλί να το πάρει το μαγιάτικο αεράκι και να τ' ακουμπήσει απαλά στο μέτωπό τους.

Κι αν δεν είναι δίπλα  μας το βάλσαμο στις σκέψεις μας,  να γιάνει η ψυχή μας.

Don't be afraid to smile and then go