Κλωνάρια λησμονιάς

Κι αν;

Κι αν ήταν να μην ξανάρθει ποτέ πια ο Χειμώνας;

Κι αν ήταν να βλέπαμε μόνο μπουμπούκια που θ' άνθιζαν κάθε πρωϊνό;

Κι αν όταν σηκώνουμε το βλέμμα μας να βλέπαμε μόνο γαλανό τον ουρανό;

Κι αν τα παραμύθια δεν τέλειωναν;

Απογευματινά & Εαρινά

Εντάξει ησύχασε, δεν θα στο ξαναπώ.

Χαμένη α χαμέν'

Βρε συ αφού στο χω ξαναπεί. 

Πέρα απ' το να δημιουργείς προβληματάκια και ν' αποδεικνύεις την ασχετοσύνη σου δεν είσαι για τίποτα άλλο ικανή.

Κατινίτσα περιΟπής.

Κι άκου κι αυτό, στο έχω ξαναπεί. 

Πίσω μου θα τρέχεις και δεν θα με φτάνεις. Το στήριγμά σου σ' αυτό δεν μπορεί να βοηθήσει όσο κι αν θέλει.

Μαακισμέη

Πάρε και μερικά λιη και νιή για να χεις.

Οεο!!!!!!!!!

Ελευθερία

Χάρπικ Κλύνν

Γερασμένος, διαβρωμένος, άχαρος.

Στερεμένο χιούμορ αν ποτέ είχε βέβαια.

Με το ντουλάπι της ιστορίας να τον στενεύει, τολμώντας τα τελευταία του δήγματα.

Έαρος πρωϊνά

Τα λουλούδια μεγαλώνουν με το τραγούδι των πουλιών.
Και την αγάπη τη δική μας.
Κι αυτά το νιώθουν και σου χαρίζουν απλόχερα την ομορφιά τους, στο  ξημέρωμα της πρώτης Άνοιξης.
Και σου χαϊδεύουν την ψυχή και τον νου.

Άνοιξης...χαράματα

Έχω κι εγώ ένα κόκκινο δέντρο στην αυλή μου. Στην αυλή μας συγκεκριμένα. Την κοινόχρηστη.

Είναι το σημάδι μου για την άνοιξη. Όταν γεμίσει  με ροζ άνθη έχει σημάνει άνοιξη και με τίποτα δεν θα αλλάξει.

Χθες ήταν μια πανδαισία χρωμάτων κι ομορφιάς.

Ξεκίνησε.

Κάτι είναι κι αυτό μέσα στον ορυμαγδό του περασμένου χειμώνα.

Η αγάπη ακέραιη κι ανυπότακτη, δε χάνεται, δε γονατίζει ούτε εγκαταλείπει ποτέ τις καρδιές των ανθρώπων.

Minore contro Maggiore

Τιποτούλες

Κι αν δεν χάναμε τον χρόνο μας ν' ασχολούμαστε με ανθρωπάκια;
Κι αν δεν τα είχαμε ποτέ γνωρίσει;
Αν τα προσπερνούσαμε;

Διορθώθηκε ο τίτλος, γιατί ο προηγούμενος παρέπεμπε σε άνδρες κι είναι για την περίπτωση άδικο.

Eὖ

Ευτυχία, ευήθης, ευγένεια.
Ευδαιμονία, ευδόκιμος, εύχαρις
Ευειδής.


Ευθανασία. 

Την έννοιά της δεν απαλύνει ούτε αυτό το υπέροχο Ευ μπροστά της.
 Έγκλημα είναι, σκέτο έγκλημα.
Απλά γιατί δεν παίρνουμε καν την γνώμη τους.

Νυχτερινά κι Αγαπημένα

Σιγανά

Ήταν η μικρή αράχνη που στήριζε μια μεταξωτή κλωστή σ'ένα φύλλο γιασεμιού κι ύστερα κρεμότανε πάνω της και νανούριζε τους πόθους της.
Ήταν η ανόητη σαύρα που κρύφτηκε στη ρίζα του αλεξανδρινού, γιατί φοβήθηκε τη σκιά της ερημιάς.
Ήταν ή αναπνοή του που τρεμόπαιζε στα φτερά της άσπρης πεταλούδας και δεν την άφηνε να αποκοιμηθεί.

Σκαταρίνα

Έλεγα να μην ασχοληθώ μαζί σου άλλο.
Αλλά να μην ξέρεις τι σκέφτομαι για σένα;
Κυφηνοδιαδρομίστρια ψάχνοντας απελπισμένα την επιβεβαίωση του απόλυτου μηδενικού του εαυτού σου.

Και δεν είσαι μόνο τιποτένια.
Είσαι  από γεννησιμιού σου ταγμένη στην οσία μαλακισμένη.

Μάρτιος

Αχ! Καλώς μου τον.

Είχα αρχίσει να πιστεύω ότι δεν θα σε ξαναδώ.
Σε θέλω γλυκό,ήρεμο, χωρίς εκείνες τις παραξενιές.
Ντροπή να σου κολλάνε παρατσούκλια.
Ούτε γδάρτη θέλω να σε λένε ούτε τίποτα.
Εσύ είσαι ο Μάρτης μου, ο καλός μου.


Αγαπημένοι μου φίλοι, Καλό μήνα.