Καταιγίδα

Τι είπες; Κλαις;
Πρώτα κάνεις τις βλακείες σου και μετά κλαις;
Θύμωσες κι αστράφτεις και βροντάς και χαλάς τον κόσμο πρωϊνιάτικα!
Κλάψε μπας και σε λυπηθούμε.
Τα βαλες με τη Λένα που δεν σου έφταιγε τίποτα. Πρώτα την πλήγωσες ανεπανόρθωτα στα τρυφερά εφηβικά της χρόνια παίρνοντας τον αγαπημένο της και τώρα αφού την εξαθλιώσεις σωματικά και ψυχικά θα της πεις ότι έχασε τη μάχη.
Άνανδρε ε άνανδρε.
Πήρες και τον κο Ανδρέας χθες και χιλιάδες χιλιάδες άλλους καθημερινά.
Αχόρταγε ε αχόρταγε.
Και δεν έχεις και μια τάξη στις επιλογές σου. Να πεις πρώτα οι μεγάλοι μεγάλοι και μετά οι άλλοι. Να το καταλάβουμε και  να σε δικαιολογήσουμε κάπως.
Στο έχω ξαναπεί κύριε Θεέ. Είσαι πολύ κακός άνθρωπος.
Κλάψε τώρα όσο θες. Αδιαφορούμε ούτως ή άλλως.

Αποχωρήσεις

Τι έγινε κύριε Αντρέα;
Το πρωϊ που βρεθήκαμε μου είπες ότι πήγαινες στο φούρνο για ψωμί φρέσκο και γάλα.
Τι έγινε έτσι ξαφνικά και στη γωνία άλλαξες γνώμη και πήγες τόσο μακρυά;

Με στενοχώρησες κύριε Αντρέα να το ξέρεις.
Πολύ όμως.
Και θα στενοχωριέμαι ακόμη πιο πολύ που ξέρω πως δεν θα σε βλέπω πια, ευγενή και χαμογελαστό

Καλό δρόμο κι αν δεις και κανένα γνωστό (ξέρεις εσύ) δώσε του τα χαιρετίσματά μου.

Αχ βρε Μενέλαε!

Buonanotte

Buonanotte,buonanotte fiorellinο....

Οι Σαν φράουλες

Ναι βγήκαν.
Σε πλαστικά διαφανή κουτάκια. Φιγουράρουν εδώ και μέρες προσεκτικά τοποθετημένα σε κασάκια, με τρόπο τόσο κραυγαλέο που σαν μπεις στον μανάβη να μην μπορείς να πεις ότι δεν τις είδες.

Ελκυστικές, κατακόκκινες με άρωμα να σου σκανδαλίζει εκείνο το κομμάτι του μυαλού που σχεδόν πάντα του τρέχουν τα σάλια στη σκέψη και μόνο μιας νοστιμιάς.

Οι  "Σαν" φράουλες.

Ναι Σαν φράουλες, γιατί πως αλλιώς μπορούμε να πούμε αυτά τα μικρά άγευστα, πλαστικά  και αλλεργιογόνα μικρά τέρατα , που θέλουν να τις λένε φράουλες;

 Κάποτε στενεύαμε τις φούστες και κοντέναμε τα παντελόνια . Τώρα μεγαλώνουμε τις φράουλες, μικραίνουμε τα καρπούζια και μαυρίζουμε τις ντομάτες!

Τελικά δεν είμαι μόνον εγώ που μπερδεύομαι. Και μάλλον έχουν μπερδευτεί πολλοί άλλοι πριν από μένα.
Εγώ, όπως και να χει  θα περιμένω Τις φράουλες, εκείνες που γίνονται στον καιρό τους  και που τις βάζεις πάνω σε μαρέγκες του Βάρσου κι από πάνω σαντιγύ.

Θεέ μου, αργούν να γίνουν οι φράουλες;

Δεν τσιμπάω...τσιμπολογάω μόνον

Αφού στο σκοτάδι είμαστε ούτως ή άλλως, τι να σβήσουμε;
Και πως θα βλέπουμε; Θα κουτουλάμε ο ένας τον άλλο δηλαδή; Να μας φάει τελείως το μαύρο σκοτάδι;
Άσε που προσωπικά το απεχθάνομαι.

Και το πλυντήριο που κείνη την ώρα πλένει τα "καλά" μου στο πρόγραμμα "πλύσιμο στο χέρι" τι θα γίνει μια ώρα σβηστό;

Κι άντε και τα σβήσαμε! Να τα σβήσουμε δε λέω, μέσα κι εγώ.

Κι αμέσως μετά να κάνουμε όλα όσα δεν κάναμε την ώρα της "δήθεν" ώρα της γης.

Την ελληνική παροιμία που λέει........μπλα μπλα...ν' ασπρίσετε....την γνωρίζετε;

Άσε που περιμένω κόσμο εκείνη ακριβώς την ώρα.  Τι θα τους πω;

Αγάπη σου έκανα "ατμόσφαιρα";

Ελπιδοφόρα ζωύφια

Διαβάζω ότι "σπερματοζωάρια δημιουργήθηκαν για πρώτη φορά στο εργαστήριο".
Μάλιστα!
 Πολύ πολύ ενδιαφέρον.

Ελπίζω και εύχομαι να έχουν τουλάχιστον την προνοητικότητα ν' αφαιρέσουν από μέσα τους κάποια πολύ επιβλαβή γονίδια.
Τα γονίδια της απύθμενης βλακείας, εγκεφαλικής -αλακίας και της ηλιθιότητας.

Μόνον έτσι μετά από πολλά χρόνια μπορούμε να ελπίζουμε αν όχι σε κάτι καλύτερο τουλάχιστον σε κάτι σωστότερο.

Μπέρδεμα!

Αντε βρε! Μπροστά πάμε τελικά;

Δεν το πιστεύω! Κι εγώ πως μπερδεύτηκα έτσι, να φταίει κείνο το χθεσινοβραδινό κρασί;

Καλό φαίνονταν!

Επανόρθωση

Άνοιξη, σαν μια άλλη μορφή της ντροπαλότητας. Με την πρώτη ζεστασιά  να ντύνεται με  όλα όσα είχε φυλάξει τις κρύες , γυμνές μέρες του χειμώνα. Και να χαρίζει παντού τα ομορφότερα χρώματά της . 

Σαν να συνειδητοποιεί  την γύμνια της φύσης και της κάνει ένα δώρο για να επανορθώσει.

Μοιάζει με ελαφριά λύτρωση. 

Υ.Γ Οι φρέζες να ετοιμάζονται παρακαλώ. 

Μεθῦστε μὲ τὸ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ ’21

Κι ἄς εἶναι δολίως νοθευμένο, ἐμεὶς τὸ βρίσκουμε γλυκὸ, ζεστὸ καὶ μᾶς ἀναγεννᾶ!

Οι πολύ πολύ μικροί

G όπως Google

just type

Cretinismo acuto

Ανίατη ασθένεια.

Στιγμές ζωής

Κάποιες  ασπρόμαυρες, μερικές έγχρωμες, στιγμές περασμένες.

Αποτυπωμένες στο χαρτί και στη μνήμη μας.

Στιγμές που απρόσκλητες μερικές φορές ξεπηδούν μπροστά μας, μόνο και μόνο για να μας βασανίσουν.

Στιγμές, κάποιες ξεχασμένες και κάποιες άλλες ανεξίτηλες.

Μια στιγμή κι όλη μας η ζωή.

Immortalità

"Io non sono folle, e non sono mai stato ragionevole come ora. Semplicemente, mi sono sentito all'improvviso un bisogno di impossibile. Questo mondo, così come è fatto, non è sopportabile. Ho dunque bisogno della luna, o della felicità, o dell'immortalità, insomma di qualcosa che sia forse insensato. C'è una verità che mi rende la luna necessaria, ma difficile da scoprire. E cioè che gli uomini muoiono, e non sono felici"


(A. Camus)

Επειδή...

• Επειδή η ζωή είναι πολύτιμη και υπέροχη όπως είναι.
• Επειδή δε χρειάζεται να καταστρέφουμε ό,τι όμορφο βλέπουμε γύρω μας.
• Επειδή η γούνα ανήκει στο ζώο που γεννιέται με αυτήν.
• Επειδή όλα τα πλάσματα έχουν δικαίωμα στη ζωή, την ευζωία, την αυτοδιάθεση, και την ελευθερία.
• Επειδή δεν θα μας άρεσε να μας γδάρουν και να σφετεριστούν κάποιοι το δέρμα μας».


για πιο πολλά http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=279472&cid=17

Άνοιξη;

Να το πιστέψω δηλαδή;
Για τρεις ολόκληρους μήνες;
Mε λουλούδια, με χρώματα, αρώματα, αντε και καμιά βιβαλντιανή βροχούλα το πολύ πολύ;

Ω πόσο σε ευχαριστώ!

Υπενθύμιση

make love not war

Χάρτινοι πολιορκητές

Στρατιωτάκια, ακούνητα, αμίλητα, αγέλαστα.
Από πηλό, από χαρτί μπορεί κι από γυαλί.
Και οπωσδήποτε από αναλώσιμο υλικό, που θα καταλήξουν φθαρμένα στο αραχνιασμένο χρονοντούλαπο της ιστορίας.

Προσεγγίσεις

Μικρό, μεγάλο ή ακόμη και το μεγαλύτερο φεγγάρι εδώ και χρόνια ότι και να είναι εμένα ο νους μου έφυγε εδώ και ώρες και τρέχει σε άλλα.

Τρέχει στον  Ιούλιο Βέρν κι από κει  στον Debussy. .στον πολυαγαπημένο Chopin.

Άν έχει όρεξη θα περάσει κι  απ' το φεγγαράκι μου λαμπρό

Νους είναι αυτός, όπου θέλει πάει.  

Νεύραση

Ετυμολογία Νεύρασης: Τσατάλια τα νεύρα μου.
Κι αναδρομικά μάλιστα!

Σύγχιση & Σύγχυση

Υπάρχουν κάποια ρομποτάκια, πολλά , που μπερδεύτηκαν και νομίζουν πως έγιναν ανθρωπάκια.
Μόλις σωθούν οι μπαταρίες τους όμως, θα καταλάβουν ότι στην ουσία, ένα τίποτα υπήρξαν.

Σοφιστίες

Κάτι μας είπες τώρα!
Σαφώς άλλα τα μάτια του λαγού κι άλλα της κουκουβάγιας. Το θέμα είναι τι θες να είσαι, γιατί εγώ ούτε λαγός είμαι ούτε και κουκουβάγια (άκου όνομα τώρα) κου κου βάγια!!!

Κι "άλλα" τα δικά μου κι άλλα τα δικά σου.

Και άσκηση για το Σ/Κ νάχεις και χρόνο να το βρεις.

Επτά και πέντε ένδεκα ή έντεκα;

Άντε καραβλαχάρα, θα σι ρουτίσου τη Δευτέρα.

Τελικά....

Το ξυπνητήρι το Σάββατο δεν χτυπά.
Και το δικό μου βιολογικό, επίσης έχει προγραμματιστεί για λίγο αργότερα απ' το συνηθισμένο.

Βέβαια δεν ήξερα ότι ανοίγοντας το παράθυρό μου θα έβλεπα έναν ήλιο στις δόξες του και στο περβάζι να με περιμένει ένα ολόφρεσκο κομμάτι κέϊκ με κακάο πασπαλισμένο με ζάχαρη άχνη.

Θα είχα σηκωθεί νωρίτερα....

Τελικά τι έχει σημασία, πέντε μέρες μια βδομάδας πνιγμένες στην καταχνιά των γεγονότων, στα λόγια ασήμαντων ανθρώπων της (κατ'ανάγκην) καθημερινότητάς μας ή ένα ηλιόλουστο σαββατιάτικο πρωϊνό;

Έντεκα η ώρα, σήκω λοιπόν!

Στείρες ψυχές

Είμαι άνθρωπος πολύ αισιόδοξος.

Δεν φταίω εγώ, γεννήθηκα έτσι.

Βλέπω πάντα την καλή όψη των πραγμάτων και των ανθρώπων .

Πάει λίγος καιρός όμως που δεν την βλέπω πια κι ούτε  νομίζω πως στραβώθηκα .

Κάτι άλλο τρέχει. Αλλιώς πώς να εξηγείται τόση διαστροφή γύρω μας; 

Αγαπώ τα ζώα, όλα τα ζώα και πριν απ’ όλα τα σέβομαι κι αυτά και τα δικαιώματά τους.

Κι αδυνατώ να καταλάβω από πού αντλεί ο άνθρωπος τόση βαναυσότητα και την εξαντλεί επάνω τους. 


Από πού;  Ποια ψυχική διαστροφή και ποια στείρα σκέψη τον οδηγούν σε πράξεις που σπέρνουν τον πόνο και την δυστυχία σε πλάσματα ανυπεράσπιστα;

Φόβος;

Ναι μερικές φορές φοβάμαι.
Τις πολύ κακές στιγμές μου. Και την κακή πλευρά του εαυτού μου.
Είδατε; Στη σφαίρα του "φι" κι αυτή η λέξη.

Όμορφη μέρα, όμορφος νους

Για τον Ρήγα
Με όλη μου την αγάπη.

http://www.papadoulhs.gr

Άλλων λόγια

Περιφρονώ αυτούς που δεν στοχεύουν στην αναθεώρηση και στην πνευματική νεότητα, τους εύκολα «επώνυμους» πολιτικούς και καλλιτέχνες, τους εφησυχασμένους συνομήλικους, την σκοτεινή και ύποπτη δημοσιογραφία καθώς και την κάθε λογής χυδαιότητα.


Μ. Χατζιδάκις

Μονοπεταλιές

Il Grand Aparas

Τώρα γιατί κοιτάζοντας αυτή τη φωτογραφία μου έρχεται στο νου η λέξη "aparas";

Τώρα αυτός ο aparas, εκείνος ο aparas, ο άλλος ο aparas καμιά σημασία δεν έχει.

Saturday Night Fever

Απόψε λέω  να μη βγω και να μου κάνω παρέα.

Δίπλα μου , εκείνο το όμορφο κουτί  με τα χαρτομάντιλα κι ένα κρυστάλλινο ποτήρι γεμάτο από κείνο το πανάκριβο αντιβηχικό σιρόπι μου.

Θερμοφόρα…γούνινη και τετράποδη θερμαίνει την πλάτη μου.

Ω ναι!

Στο ραδιόφωνο  παίζει ήδη το χαρούμενο άσμα «απόψε ψόφησαν οι δυο μου παπαγάλοι….. και η ταινία « Πιγκουϊνοι στους παγετώνες της Ανταρκτικής» που είχα προγραμματίσει για τούτο το σαββατόβραδο, προβλέπω να αναβάλλεται.

Κι επειδή η  σούπα δεν «λέει» ,  ετοιμάζω κάτι προς το πιο πικάντικο. Δεν σας το λέω όμως.

Θα μου συζητήσω και θ’ αναρωτηθώ  , γιατί μα γιατί όλα χειροτερεύουν το βράδυ;

Volonta

Πως το λένε εκείνο το "αν θέλεις κάτι πολύ....." και βαριέμαι τώρα να σκέφτομαι και να κουράζω το υπέροχο μυαλό μου;

Κι απ' τα συντρίμμια όλο και κάτι μένει, και πάντα.

Αφιερωμένο

Η άλλη μέρα

Τι σας είχα πει;

Αύριο όλα θα είναι καλύτερα. 

Σήμερα δηλαδή.

Μετά από μια θλιβερή μέρα με τον εγκέλαδο να σπέρνει τον όλεθρο σε ανθρώπους και ν’ αφήνει βαθειά  λαβωμένη τη γη, μετά από μια μαραθώνια διαβούλευση κάποιων κυρίων  για το πόσο εκτιμάται το ξεπούλημα της  χώρα μας, ναι ναι της  Ελλαδίτσας μας, και μετά από μια νύχτα άναρχου ύπνου, κατακεκαυμένου από έναν ηλίθιο  πυρετό  όλα είναι χαρά Θεού.

Λέμε τώρα!

Η αλήθεια είναι, πολύ θα θέλαμε να ήταν.

Νύχτες πυρετού

Και μέρες πυρετού για να είμαστε ακριβείς.

Τιμωρία που δε ντύθηκες κάπως πιο βαριά ή που στάθηκες δίπλα σ’ εκείνον τον ανόητο που φτερνιζόταν ακατάπαυστα χωρίς να κλείνει με το χέρι το στόμα του;

Ώρες που νομίζεις πως σ’ έχουν κλείσει στο σάκο με τα …παγάκια, τα οποία αγγίζοντας τον παραμικρό ιστό του κορμιού σου σε κάνουν να ριγείς με 9 ρίχτερ και να παρακαλάς την κόλαση ν’ ανοίξει τις πύλες της και να σε δεχτεί στους κόλπους της.

Τέτοιες ώρες εσωτερικής κι εξωτερικής παγωνιάς, ποιος παράδεισος αδέλφια.

Και μετά με το θερμόμετρο στα όρια του  ζενίθ, να πέφτεις στην πιο γλυκειά παραζάλη.

Παραζάλη  που σε κάνει να μην νιώθεις τίποτα  και κανέναν.

Και την μόνη αξία ανεκτίμητη η όχι να έχει μόνο ένα ποτήρι δροσερό νερό. Μόνον αυτό.

Και το κουράγιο να πας να το πάρεις.

Συννεφάκια πυκνά στα πνευμόνια μας, αλλά αύριο όλα θα ναι καλύτερα. Άντε το πολύ μεθαύριο.

Όπως και να χει τις νύχτες πυρετού κάνεις  τα πιο τρελά κι όμορφα όνειρα. 

Εγώ τουλάχιστον.

Χειμωνιάτικα ροφήματα στο κατώφλι της άνοιξης

Una tazza di cioccolatο con la panna montata, prego!
-Si cara!

Στην πόλη που έζησα μερικά από τα πιο σημαντικά χρόνια, υπήρχε ένα  μικρό στενό αλλά με πολύ μεγάλο όνομα. Corso Garibaldi.
Γι αυτόν τον κύριο ακούγονταν πολλά, μεγάλη ιστορία.

Σ' αυτό το στενό έφτιαχναν την πιο υπέροχη σοκολάτα του κόσμου, τουλάχιστον απ' τον κόσμο που εγώ επισκέφτηκα.
Πήγαινα συχνά εκεί, όχι τόσο για την υπέροχη σοκολάτα με σαντιγί που πρόσφερε, αλλά για ν' ακούσω εκείνο το ανεπανάληπτο: si cara! Subito!

Είχε μια γλύκα και μια τρυφερότητα αυτή η φράση, που εμένα τουλάχιστον με καθήλωνε και μου ζέσταινε την ψυχή περισσότερο απ' ότι η σοκολάτα του ζέσταινε τον λαιμό μου.
Si cara!
Πόσοι ταχα σήμερα έχουν την διάθεση να σε προσφωνήσουν έτσι!
Μάλιστα αγαπητή, αμέσως!

Λέω να το δοκιμάσω σήμερα.
Μια σοκολάτα με σαντιγί παρακαλώ!
-Με κακάο;

Αυτή θα είναι η απάντηση και πάω όσα στοιχήματα θέλετε. Λέμε τώρα.

Amorxicillin η θαυματουργή

Ευρέως φάσματος και περιορισμένης εμβέλειας.

Ξεθυμασμένα πείσματα των καιρών

και πολύ καθυστερημένα, τόσο που να καταντούν ανούσια.
Δε μας λέτε και πολλά,  κύριε Χιών.
Δεν αναφωνούμε  καν χιόνι, χιόνι!!!!!!!!

Κάθε χρόνο τέτοια μέρα και πάντα

“Tanto gentile e tanto onesta pare
la donna mia quand’ella altrui saluta,
ch’ogne lingua deven tremando muta,
e li occhi no l’ardiscon di guardare.
Ella si va, sentendosi laudare,
benignamente d’umiltà vestuta;
e par che sia una cosa venuta
da cielo in terra a miracol mostrare.
Mostrasi sì piacente a chi la mira,
che dà per li occhi una dolcezza al core,
che ’ntender no la può chi no la prova:
e par che de la sua labbia si mova
un spirito soave pien d’amore,
che va dicendo a l’anima: Sospira.!

Dante Alighieri

Κατσουφιασμένη Τρίτη

Σηκώθηκα, πλύθηκα, ντύθηκα, έφαγα κι έφυγα.


υ.γ. είπα να πάρω και τον πονόδοντο μαζί μου, γιατί μου παραπονιέται ότι δεν θέλει να μείνει μόνος του.

σσσσ!

Το πολυαγαπημένο

Τσάϊ και Earl Gray και δυο κουταλιές βουνόοοοοοο ζάχαρη.

Η καυτή κι αρωματισμένη γεύση του περγαμόντου, πού ξέρεις μπορεί και να μας αποψύξει.

Κι αν πάλι όχι, θα μας έχει μείνει η ευχαρίστηση.

Μουλιάσαμε!

Ζήλεψε κι ο Μάρτης απ' τις κακίες και τις ζαβολιές του Φλεβάρη κι αποφάσισε να μας τιμωρήσει.

Σκασίλα μας!

Και κατά πως φαίνεται, οι χαρταετοί σήμερα θα μείνουν καθηλωμένοι.

Ούτε έναν δεν έχω δει ακόμη.

Χάρτινες πτήσεις

Δεν έχω πετάξει ποτέ μου χαρταετό.

Έχω κατασκευάσει , έχω ζυγίσει τα φτερά του, του έβαλα και την ουρά του, αλλά δεν τον πέταξα ποτέ.

Κι ούτε ξέρω να σας πω ακριβώς το γιατί. Κάτι περί κινδύνου στα ηλεκτροφόρα καλώδια παίζει να με φοβίσανε όταν ήμουν μικρή, κάτι πως ήταν αγορίστικο παιχνίδι, κάτι πως θα μ’ έπαιρνε μαζί του ψηλά στο άγνωστο παίζει…

Κατά πως το βλέπω τώρα, πιο πολύ παίζει να βαριόντουσαν οι δικοί μου.

Δεν με πειράζει, αν κι αυτό που θα ήθελα πολύ ήταν να είχα μπορέσει έστω και μία φορά να κρατήσω εκείνο το καρούλι με τον χρωματιστό σπάγκο, να τρέξω σέρνοντάς τον πίσω μου  και να τον δω να υψώνεται και να τον κουμαντάρω ενώ εκείνος θ’ ανέμιζε σε ύψη δυσθεώρητα.

Ω ναι αυτό θα μου άρεσε.

Μου αρέσει πολύ να τους χαζεύω και να τους καμαρώνω κάθε τέτοια μέρα, όπου κι αν είμαι. 

Και  με λυπεί πολύ την επόμενη να τους βλέπω να κρέμονται σκισμένοι, σπασμένοι και με καταρρακωμένη την πρότερη γοητεία τους σε καλώδια και δέντρα.

Αμόλα Καλούμπα.

Χνούδινα φιλιά

Λίγα ψίχουλα....

Είναι απ' αυτά που σου μένουν, όταν η ανθρώπινη ανοησία περισσεύει. Είναι περασμένη ιστορία και θέλω να ελπίζω μη επαναλαμβανόμενη.

Θυμόσαστε τον καλλιτέχνη "σκατά";

Μια απορία έχω, πάει στο καλό αυτός ο άρρωστος ανεγκέφαλος. Οι επισκέπτες της σκατερί;
Τι στο διάολο σκέφτονταν όταν έβλεπαν αυτό το δύστυχο ζωντανό;
Πόσα κιλά σκατά κουβαλούσαν μέσα στο μυαλό τους;

Μια Καλή μέρα

Και θα είναι, στα σίγουρα.