Una tazza di cioccolatο con la panna montata, prego!
-Si cara!
Στην πόλη που έζησα μερικά από τα πιο σημαντικά χρόνια, υπήρχε ένα μικρό στενό αλλά με πολύ μεγάλο όνομα. Corso Garibaldi.
Γι αυτόν τον κύριο ακούγονταν πολλά, μεγάλη ιστορία.
Σ' αυτό το στενό έφτιαχναν την πιο υπέροχη σοκολάτα του κόσμου, τουλάχιστον απ' τον κόσμο που εγώ επισκέφτηκα.
Πήγαινα συχνά εκεί, όχι τόσο για την υπέροχη σοκολάτα με σαντιγί που πρόσφερε, αλλά για ν' ακούσω εκείνο το ανεπανάληπτο: si cara! Subito!
Είχε μια γλύκα και μια τρυφερότητα αυτή η φράση, που εμένα τουλάχιστον με καθήλωνε και μου ζέσταινε την ψυχή περισσότερο απ' ότι η σοκολάτα του ζέσταινε τον λαιμό μου.
Si cara!
Πόσοι ταχα σήμερα έχουν την διάθεση να σε προσφωνήσουν έτσι!
Μάλιστα αγαπητή, αμέσως!
Λέω να το δοκιμάσω σήμερα.
Μια σοκολάτα με σαντιγί παρακαλώ!
-Με κακάο;
Αυτή θα είναι η απάντηση και πάω όσα στοιχήματα θέλετε. Λέμε τώρα.
