Ναι βγήκαν.
Σε πλαστικά διαφανή κουτάκια. Φιγουράρουν εδώ και μέρες προσεκτικά τοποθετημένα σε κασάκια, με τρόπο τόσο κραυγαλέο που σαν μπεις στον μανάβη να μην μπορείς να πεις ότι δεν τις είδες.
Ελκυστικές, κατακόκκινες με άρωμα να σου σκανδαλίζει εκείνο το κομμάτι του μυαλού που σχεδόν πάντα του τρέχουν τα σάλια στη σκέψη και μόνο μιας νοστιμιάς.
Οι "Σαν" φράουλες.
Ναι Σαν φράουλες, γιατί πως αλλιώς μπορούμε να πούμε αυτά τα μικρά άγευστα, πλαστικά και αλλεργιογόνα μικρά τέρατα , που θέλουν να τις λένε φράουλες;
Κάποτε στενεύαμε τις φούστες και κοντέναμε τα παντελόνια . Τώρα μεγαλώνουμε τις φράουλες, μικραίνουμε τα καρπούζια και μαυρίζουμε τις ντομάτες!
Τελικά δεν είμαι μόνον εγώ που μπερδεύομαι. Και μάλλον έχουν μπερδευτεί πολλοί άλλοι πριν από μένα.
Εγώ, όπως και να χει θα περιμένω Τις φράουλες, εκείνες που γίνονται στον καιρό τους και που τις βάζεις πάνω σε μαρέγκες του Βάρσου κι από πάνω σαντιγύ.
Θεέ μου, αργούν να γίνουν οι φράουλες;
