Καθαρή Δευτέρα

Πλυμένη, λουσμένη και καλοχτενισμένη με φιλντισένια κοκαλάκια να συγκρατούν τις άτακτες τούφες στο πλάϊ.
Ξημερώνει μόλις τώρα.
Μάλλον συννεφιασμένη, σαν όλους μας ή τουλάχιστον τους περισσότερους από μας.
Και τι πειράζει;
Στον σκούρο ουρανό θα κάνουν καλύτερο κοντράστ οι ποικιλόχρομοι αετοί που σε λίγο θα ξαμολύσουν τα παιδιά.
Κάποιοι δεν θα σηκωθούν καθόλου κι αζύγιαστοι και βαριεστημένοι θα κάτσουν πεισματικά κάτω. Κάποιοι θα καμωθούν πως θα σηκωθούν αλλά στα πρώτα επιφωνήματα χαράς, με εντυπωσιακές πιρουέτες θα προσγειωθούν στα κλαδιά κάποιου δέντρου η σε κοντινή αυλή βαριά τραυματισμένοι.
Άλλοι, λίγοι θα σηκωθούν τόσο ψηλά που θα χαθούν από το βλέμμα, πέρνοντας μαζί τους αμόλες και καλούμπες.
Σαν τα όνειρα την Κυριακή το βράδυ.

Στον αστερισμό της Ζαχαρένιας

Ο πιο γλυκός αστερισμός όλης μας της ύπαρξης. Λιλιπούτιος κι εύθραυστος. Θυμωνιάρης και παρεξηγιάρης.
Λίγο να μην προσέξεις, τόσο δα δηλαδή και πούφφφφ χάνεται στο σύμπαν.
'Ενας και μοναδικός, μα ανήκει σε όλους. Σαν τον ουρανό.
Αλλά ποτέ δεν λέμε ο ουρανός μου.
Η Ζαχαρένια όμως είναι ολόδικιά μας. Η Ζαχαρένια μας!
Θρονιάζεται στην ψυχή σου ,ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της ,σε κοιτάει κατάματα και σε ρωτά...

Ειδικά κάποιες νύχτες που τα’ αστέρια κατεβαίνουν χαμηλά.
Που λειώνει το φεγγάρι.

Στον αστερισμό της Ζαχαρένιας κάποιοι μεγαλούργησαν κι άλλοι αλληλοσπαράχθηκαν.

Θα σου τραγουδώ

Επώδυνες αποχωρήσεις

Πετάει ψηλά το κουρασμένο σμάρι
στης δύσης τη θαμπή φεγγοβολή
και βλέπω ένα κενό στη φάλαγγά του
και είναι ίσως η δική μου η θέση αυτή.

Σωθήκαμε!

Ρίχνε μας το φαρμάκι σου για να μας γιγαντώσεις!

                                    Αυτή η φωτιά τόσο μας ψήνει το μυαλό. Θέλουμε,

                                    Να βυθιστούμε στ’ άδυτα της αβύσσου, Κόλαση ή Ουρανός, αδιάφορο`

                                    Στο βυθό του Άγνωστου για να βρούμε το καινούριο!
           

Charles Baudelaire

Χαμόγελα

Επειδή αυτό δεν μπορούν να μας το στερήσουν.
Επειδή δεν θα τους κάνουμε τη χάρη.
Όσο και να θέλουν.

Θέλει η καρδιά μου...

Ανατέλλοντα άνθη

Πεισματικά πανέμορφα.

Πεισματικά ερωτευμένα.

Αέρινα

Νύχτα βγαίνουν, νύχτα...μπαίνουν...

Γυάλινες ψυχές

'Αμ έλα που τα είπε η φίλη μου, εν αιθρία μάλιστα.

Υπάρχουν τόσοι και τόσοι που περαπατούν με άρβυλα πάνω σε γυάλινες ψυχές....Αλλά εσύ δεν θα σταθείς εδώ . Θα προχωρήσεις..
Μετά από κάθε στροφή το τοπίο αλλάζει ..
Δεν θα παραδώσεις σε κανέναν τα όνειρά σου...

Ένας βοριάς παγωμένος....

Άραγε να'μαι κάποια άλλη;

Δεν μου αρέσει και πολύ να κοιτάω πίσω.

Άλλωστε δεν έχει  και νόημα.

Ούτε να θυμάμαι το πριν θέλω, γιατί θα μου ξανάρθουν στη σκέψη κάποιες τρυφερές ψυχές  που με «πέταξαν»  χωρίς καν να σκεφτούν τι θ’ απογίνω εγώ κι οι άλλες …έξη μου ζωές. Και τα’ αδέλφια μου.

Απ’ την άλλη μου ζωή τη σκέψη μου θα ραίνουν μόνον οι  Νηρηϊδες  του Φλοίσβου.  Ναι αυτές που δεν σκέφτηκαν στιγμή να σκύψουν να με σηκώσουν, να με μεγαλώσουν ,να με φροντίσουν.

Ω ναι! 

Και τους Ευχαριστώ.

Είμαι καλά, το αυτό  και δι υμάς. 

Δε σε φοβάμαι ότι κι αν γίνει

τι κι αν το σύμπαν γκρεμιστεί

μες τη ψυχή μου θα ‘χει μείνει

κάποια αυτόφωτη στιγμή

Το κρεββάτι που γουργούριζε

Θα έχετε ακούσει φυσικά για κρεβάτια με στρώματα αέρος ή νερού.
Ακόμη και για άλλα που κάνουν μασάζ.
Για κάποια που τρίζουν...


Για κρεβάτια που ......γουργουρίζουν όμως στοιχηματίζω ότι δεν έχετε ακούσει.


Καταπληκτικά! 
Και δεν κοστίζουν σχεδόν τίποτα.
Απλά παίρνετε δύο ή και τρεις γάτες ή γάτους αν προτιμάτε(εννοείται αδέσποτα) και τις βάζετε στο κρεββάτι σας ν' απολαύσουν την ευτυχία της ζεστασιάς.


Όταν έρθει η ώρα να ξαπλώσετε και σεις και αν βρείτε χώρο θα απολαύσετε  ένα στρώμα ...ζεστό, που γουργουρίζει όλη τη νύχτα σχεδόν ευτυχισμένο.


Για κάποιες ώρες όλα τα άλλα φαντάζουν τόσο αδιάφορα.....

Δε βλέπουμε τις νύχτες ξαστεριά

...μας πούλησαν για γρόσια και φλουριά....

Ανυπομονησία

Κάποτε οι καμέλιες άνθιζαν συγκεκριμένη εποχή. Απ' όσο θυμάμαι βέβαια.

Κάποτε.

Τουλάχιστον εγώ τις έβλεπα  ανθισμένες ακριβώς αμέσως μετά την παρέλαση της 25^ης Μαρτίου.

Τότε, με τα ολοκαίνουρια άσπρα παπούτσια και τα απαραίτητα σωσονάκια και το πρώτο παγωτό της χρονιάς στο χέρι έτοιμο να προσφέρει την απόλυτη τέρψη.

Κάποτε.

Άλλαξε κάτι;  Άλλαξαν πολλά;

Ό, τι και να έγινε όμως, ότι και να γίνει, μια ανθισμένη καμέλια που αψηφά τον χιονιά θα ομορφαίνει τη μέρα μας και θα γεμίζει το βλέμμα μας με κόκκινο.

Το κόκκινο του έρωτα.

Τα συγχαρητήριά μου

Για το κουράγιο σας πάνω απ' όλα.
Για την διάθεσή σας.

και φυσικά θα ...είμαι εκεί!

Παιχνίδι με τα σύννεφα

Όμορφη χειμωνιάτικη νύχτα.
Χάζευα έξω.
Πέρα μακρυά..
Τον ουρανό...
Είδα ένα όμορφο, λαμπερό φεγγάρι να παίζει με τα σύννεφα.
Κρυφτό, κυνηγητό κάτι τέτοιο τέλος πάντων.
Καθόταν ακίνητο, πάνω μου ακριβώς κι ένας χαζοχαρούμενος ξενύχτης άνεμος έσπρωχνε τα σύννεφα και περνούσαν από πάνω του μα δεν του στερούσαν ούτε τόσο δα από τη λάμψη του!

Δεν έχω ιδέα που πήγαιναν αυτά τα σύννεφα....

Φεβρουάριος

Αντιπαθητικούλης…

Και με άποψη…

Κατάλευκη.

Κρύος σχεδόν κάθε χρόνο.

Κουτσουρεμένος ακόμη  και με τις 29 του μέρες. Και νύχτες.

Μισοτελειωμένος…

Όπως και να χει φίλοι μου, Καλό μήνα.