Ο πιο γλυκός αστερισμός όλης μας της ύπαρξης. Λιλιπούτιος κι εύθραυστος. Θυμωνιάρης και παρεξηγιάρης.
Λίγο να μην προσέξεις, τόσο δα δηλαδή και πούφφφφ χάνεται στο σύμπαν.
'Ενας και μοναδικός, μα ανήκει σε όλους. Σαν τον ουρανό.
Αλλά ποτέ δεν λέμε ο ουρανός μου.
Η Ζαχαρένια όμως είναι ολόδικιά μας. Η Ζαχαρένια μας!
Θρονιάζεται στην ψυχή σου ,ανάβει προκλητικά το τσιγαράκι της ,σε κοιτάει κατάματα και σε ρωτά...
Ειδικά κάποιες νύχτες που τα’ αστέρια κατεβαίνουν χαμηλά.
Που λειώνει το φεγγάρι.
Στον αστερισμό της Ζαχαρένιας κάποιοι μεγαλούργησαν κι άλλοι αλληλοσπαράχθηκαν.
