Όμορφες οι νύχτες το καλοκαίρι. Τουλάχιστον αυτές.
Εκτός κι αν αποφασίσουν κάποια ζωύφια να χαλάσουν ένα κομματάκι απ ' αυτές.
Εμμονικές υπάρξεις!
Δεν φτάνει που καταπιέζουν τα φυτά μου, τι τα καταπιέζουν δηλαδή τα "τσακίζουν", επιμένουν να βολτάρουν και στο εσωτερικό του σπιτιού.
Και δη στο ταβάνι!!!!!!!
Να χάσει την ισορροπία του κανένα να πέσει, να περνάω και γω η γυναίκα από κάτω και να γίνει το αντάμωμα του αιώνα.
Τώρα που το σκέφτομαι αν ανεβαίνει στο ταβάνι, πάει να πει ότι μάλλον μπορεί να πάει κι αλλού.
Στο κρεβάτι μου!!! Αποκλείεται ούτε να το σκεφτεί!
Τρομοκρατία θερινής νυκτός από απρόσκλητους επισκέπτες.
Και δεν φτάνει αυτό πρέπει να είμαι κι όσο απαλή μπορώ στις κινήσεις μου και στις προτροπές μου να περάσει έξω.
Είναι τόσο ευαίσθητο και ντελικάτο. Σχεδόν διάφανο.
Το εκνευριστικό όμως είναι ότι μόλις το φτάσω στην πόρτα και θέλει ένα τσακ για να βγει, τελευταία στιγμή αλλάζει γνώμη και τσουπ πάλι μέσα.
Τώρα δηλαδή άμα φωνάξω τον γάτο μου θα φταίω εγώ;
Όχι σε ρωτάω!
