Όταν γεννιέται ο άνθρωπος, αν δεν στραβώσουν στο μεταξύ κάποια χρωμοσώματα, έχει σώμα πόδια χέρια και κεφάλι. Μέσα στο κεφάλι υπάρχει μυαλό.
Φαιά ουσία.
Αυτό δεν προϋποθέτει κιόλας ότι ο άνθρωπος αυτός θα είναι μυαλωμένος κι έξυπνος.
Γιατί μπορεί αυτή η φαιά ουσία να είναι λιγώτερη κι απ΄' το συνηθισμένο.
Να είναι αραιότερη δημιουργώντας κενά αέρος και φυσαλίδες στη σκέψη.
Να έχει ξυνίσει απ' την πολύμηνη παραμονή στη μήτρα ,υπάρχουν σπέρματα κι ωάρια υπερώριμα, σάπια κοινώς some times.
Το χειρότερο όμως είναι αυτή η φαιά ουσία να έχει μαυρίσει απ' τη μούχλα της αχρηστίας.
Της μη σκέψης και της αμάθειας.
Αυτών που χρησιμοποιούν άλλους σκορπώντας κακοήθειες γιατί δεν αντέχουν να αιτιολογήσουν επαρκώς τις πράξεις τους.
Ανθρωπάκια όπως πάντα, που το βλέμμα τους ποτέ δεν θα υψωθεί πέρα από το κράσπεδο του πεζοδρομίου και το μόνο που θα θαυμάζουν πάντα θα είναι το περιεχόμενο των υπονόμων.
Μέχρι εκεί θα φτάσουν και θα νομίζουν ότι βλέπουν κάποιο έργο του Picasso.
Και δεν είμαι απλά θυμωμένη. ΕΞΩ ΦΡΕΝΩΝ ΕΙΜΑΙ.
