Μου αρέσουν τα ηλιοβασιλέματα.
Ιδιαίτερα με καιρό θυμωμένο κι αναποφάσιστο που δεν ξέρει τι θέλει και τι κάνει.
Εκτός κι αν ισχύει το παλιό από Αύγουστο χειμώνα...
Πάντως το πλυσιματάκι μας το ρίξαμε και την υδρολίσθησή μας την πήραμε.
Σιγά μην την αφήναμε!
Πάντως δε λέω, γερά τα κάγκελα. Τίποτα δεν κατάλαβαν...άλλος πόνεσε.
Ευτυχώς να λέμε βέβαια γιατί ακριβώς μετά τα κάγκελα το χάος.
Αχχχχχ!
