Θα γνωρίζετε ασφαλώς την έκφραση των πιο νέων "έμεινα αλάκας".
Μου αρέσει, σκέφτομαι διάφορα όταν ακούω αυτή τη φράση και διασκεδάζω.
Τι εννοούν δηλαδή; Έμεινα άφωνος, έκπληκτος, ξερός ή κάτι άλλο;
Μια στις τόσες μου κάνω το τραπέζι σε μέρη αγαπημένα για πολλούς λόγους. Βρίσκω και παρέα, όπως κάποτε. Νοερή.
Μου έκανα και σήμερα το τραπέζι αν και η επιλογή του φαγητού δεν μ' ενθουσίασε. Υπήρχε λόγος να κεράσω αλλά δεν βρήκα πολλούς διαθέσιμους. Που να τους ήθελα για παρέα εννοείται.
Στον δρόμο που επήγαινα βρήκα ξενάκια, αμερικανάκια. Μ΄έναν οδηγό πόλης στο χέρι ο μπαμπάς και το ipad η πιτσιρίκα κόρη με ρώτησαν σε ποιο απ' όλα τα εστιατόρια που έγραφε να πάνε.
Δεν πρότεινα κανένα και τους είπα ότι κι εγώ πάω κάπου για φαγητό, εστιατόριο όχι τουριστικό αλλά ελληνικό, αυθεντικό, καθαρό.
Μ' εμπιστεύτηκαν κι έτσι ...είχα παρέα.
Δεν καθίσαμε στο ίδιο τραπέζι, αλλά εκτίμησα το ότι κάθισαν στο ακριβώς απέναντι.
Εγώ πήρα τον μουζάκα μου, τα βλήτα και την σουρωτή μου. Κάποιος με αντέγραψε, τους πρότεινα κι ένα άλλο στέκι για το βράδι (γέλιο μέχρι να τους δώσω να καταλάβουν). Ξέρω άπταιστα την αγγλική, αλλά ο ..τζίτζικας μου ξέφευγε εκείνη τη στιγμή, στα χείλη το είχα αλλά....
Δεν κάθισα πολύ, πλήρωσα τα δικά μου και τα ποτά τους. Λεμονάδα, σόδα, μπύρα τέτοια μη φανταστείτε κάτι άλλο. Λίγα ευρώ.
Άλλωστε, όπως προείπα, έπρεπε να κεράσω σήμερα!
Μα το Θεό, έχω δώσει κι έχω δώσει στη ζωή μου (κι έχω πάρει βέβαια) και χωρίς να περιμένω κάτι εισέπραξα να μην πω τί τώρα κι εκτεθώ.
Τέτοια αντίδραση πρώτη φορά είδα. Η κυρία σηκώθηκε με πλησίασε, ένωσε τα χέρια της κάτω από το πηγούνι της είπε πολλές φορές ευχαριστώ και κάτι που νομίζω θα πεί "χάρηκα που σε γνώρισα".
Ένιωσα κάπως, χαιρέτησα κι έφυγα.
Αλάκας πάντως δεν έμεινα! Έκπληκτη, ναι.
