Κυρία βροχή μου,
Οχι μόνο δεν μας φοβίζετε πλέον και εσείς και οι κεραυνοί σας, αλλά και δεν σας υπολογίζουμε καν.
Μια βροχή είσαι, γρήγορη, δυνατή, αλλά βροχή. Νερό που πέφτει και κυλάει και χάνεται.
Τίποτα άλλο.
Ούτε καν θλίψη δεν μας προκαλείτε και πως θα μπορούσατε άλλωστε όταν ολόκληρο καλοκαίρι είναι μπροστά μας.
Φαντάσου, ούτε ο γάτος μου δεν ήρθε να κρυφτεί στην αγκαλιά μου, κλείνοντας τ' αυτιά του απ' τις απαίσιες κραυγές σας, τα μπουμπουνητά.
Με κοίταζε κι αυτός απορημένος, σαν να έλεγε, -τι χαζή βροχή είναι αυτή;
Λίγο τη μπουγάδα, μας μουσκέψατε κυρία μου.
Τίποτα άλλο.
Όπως σας τα λέω.
