Να τα σκεπάσεις παιδί μου και να τ' αφήσεις εκιά δα να καταστέσουν.
Να ανοίξουν οι κόκκοι των υλικών και να δέσουν όλα μαζί. Να μπλεχτούν με το άρωμα της κανέλας και του γαρύφαλλου.....να σκανδαλιστούν οι καλλικάντζαροι...να έρθουν, χωρίς κι αυτούς Χριστούγεννα δεν γίνονται.
Και θυμήσου μελάτη η ζύμη.
Κοπάνισε ζεστό το σουσάμι διαφορετικά δεν σπάει και τρίψε με τα χεράκια σου το καρύδι.
Να τα μελώσεις την αυριανή.
Αχ! Πως γίνεται να χαίρομαι και να θλίβομαι τόσο πολύ ταυτόχρονα;
