Βγήκα για λίγο να νιώσω τις ευωδιές της άνοιξης και το άρωμα των λεμονανθών.
Όμορφα ήταν.
Στον πανέμορφο εαρινό αττικό ουρανό είδα κι ένα μοναχούλι συννεφάκι να στέκει λίγο πιο κει από μια παρέα αστεριών.
Μόνο του. Κάτι σκεφτόταν.
Εγώ, ένα του λέω.
Αν ...κατουρηθεί θα το δείρω.
Αρκετά δεν μουλιάσαμε;
