Έτσι στόλιζαν οι λαζαρίνες τα καλαθάκια τους.
Λαζαρίνες ήταν τα μικρά κοριτσάκια που γύριζαν από σπίτι σε σπίτι στις γειτονιές και τραγουδούσαν....το Λάζαρο.
Στα ...<κάλαντα> του Λαζάρου, τραγουδούσαν μόνο κορίτσια.
Τα αγόρια τραγουδούσαν όλες τις άλλες φορές που έχουμε κάλαντα.
Μάζευαν αυγά. Λεφτά , τότε , δεν υπήρχαν.
Μόνο μερικές τσιγκούνες γριές έδιναν καρύδια ή σύκα. Άλλα φρούτα αυτή τη εποχή δεν υπήρχαν.
Αργότερα, κάποιοι νεόπλουτοι, που δεν είχαν κότες, αλλά είχαν χρήματα, έδιναν...δεκάρες!
Λαζαρίνες ήταν τα μικρά κοριτσάκια που γύριζαν από σπίτι σε σπίτι στις γειτονιές και τραγουδούσαν....το Λάζαρο.
Στα ...<κάλαντα> του Λαζάρου, τραγουδούσαν μόνο κορίτσια.
Τα αγόρια τραγουδούσαν όλες τις άλλες φορές που έχουμε κάλαντα.
Μάζευαν αυγά. Λεφτά , τότε , δεν υπήρχαν.
Μόνο μερικές τσιγκούνες γριές έδιναν καρύδια ή σύκα. Άλλα φρούτα αυτή τη εποχή δεν υπήρχαν.
Αργότερα, κάποιοι νεόπλουτοι, που δεν είχαν κότες, αλλά είχαν χρήματα, έδιναν...δεκάρες!
Αυτά γράφει και ζωγραφίζει ο κύριος Γιάγκος.
Κι εγώ θα προσθέσω στα παραπάνω αληθινά ότι υπήρχαν και περισσότερο τσιγκούνες και κακότροπες γριές και θειές που μοίραζαν ξυλοκέρατα....
Θα σας πως ακόμη ότι ο Λάζαρος ήταν σίγουρα ο πιο καλός μου φίλος.
Δεν ξέρω ακριβώς γιατί, αλλά υποψιάζομαι ότι αντιπροσώπευε για μένα το νόημα της πιστής φιλίας.
Αυτό που αργότερα θα μάθαινα πόσο δύσκολο κι εύθραυστο είναι.
Το πιο εντυπωσιακό με τις Λαζαρίνες βέβαια ήταν η προηγούμενη μέρα. όπου όλα τα κορίτσια ξαμολιόντουσαν στους κήπους και τα περιβόλια να μαζέψουν τα απαραίτητα άνθη για τον στολισμό των καλαθιών.
Χαχα! Πλιάτσικο κανονικό στα σπαθιά (φύλλα κρίνων), στα ζουμπούλια και στις πασχαλιές.
Στο τελείωμά τους βάζανε μέσα ένα αυγό (όχι αβγο) και τα κρεμούσαν στην αυλή για να μη μαραθούν.
Φυσικά κανένα κορίτσι δεν κοιμόταν εκείνο το βράδυ.
Ετοίμαζε τα καλά του, τα λουστρίνια του και μάθαινε όσο πιο καλά μπορούσε τα κάλαντα και κρυφοκοιτούσε κάθε τόσο έξω απ' το παράθυρο αν το καλάθι ήταν εκεί.
Γιατί κλέφτες υπήρχαν και τότε.
