Ω ναι, κάποτε μου άρεσε.
Τότε που την γιόρταζαν απλά κι ανεπιτήδευτα, όπως κι όλες τις άλλες γιορτές.
Τότε που την θυμόσουν χωρίς ν’ ανατρέξεις στο Organizer , Τσικνοπέμπτη πρέπει να βγω.
Ω ναι τις λάτρευα εκείνες τις τσικνοπέμπτες.
Τότε που δεν προγραμμάτιζαν να τσικνίσουν δυο με τρεις μήνες πριν, κλείνοντας τραπέζι με το όνομα ρεζερβέ πάνω στο τραπέζι . Τότε που δεν αναγκαζόσουν να βγεις με περίεργους που σου σηκώνεται η τρίχα και μόνο που τους κοιτάς, άσε που πρέπει να τους πγοσφέγεις και το καλύτερο παϊδάκι μη τυχόν κακοκαρδιστούν και χάσουν το χρυσοψαρικό μνημονικό τους.
Ναι, δεν μου αρέσει πια αυτή η μέρα.
Ούτε η τσίκνα.
