Έπεσε το βλέμμα μου τυχαία πάνω τους, την ώρα που περνούσα.
Ένα κλίκ αριστερά κι ένα δεξιά…στην καρδιά μου. Και μετά κενό. Γνώριμο κενό.
Όμορφοι, πανέμορφοι και ολοκίτρινοι.
Νάρκισσοι!
Πολλοί, στη σειρά, περισσότεροι απ’ ότι θα περίμενα.
Υ.Γ
Τώρα θυμήθηκα, είχα ρίξει κι εγώ μερικούς βολβούς σε μια γλάστρα.
Αλλά δεν φύτρωσαν, κι όλο θυμάμαι το ανέκδοτο με τον πόντιο « ή πολύ βαθειά τα χώνω ή πολύ νερό τους ρίχνω»
