Κάποτε, αφήναμε το αυτοκίνητο στο τελευταίο χωριό και το κόβαμε ποδαράτο στην ανηφόρα βουτηγμένοι μέχρι το γόνατο στο χιόνι και με ένα αέρα φρέσκο και πεντακάθαρο, βουνίσιο, να γεμίζει τα πνευμόνια μας.
Τώρα...εκχιονιστικά πάν μπροστά και τζιπάκια γιαλιστερά και μαύρα παραπίσω. Και στα παράθυρα φιρμάτα μπουφανάκια, καλοκρεμασμένα κι ατσαλάκωτα για κυρίους πολλά βαρείς και όχι και οι κυρίες λένε "αγάπη μου αχ αγάπη μου κρυώνω με τα τακουνάκια στο "χιόν"!
Δεν θα έλεγα ότι μου αρέσει.
Νέα;
Τρία γατιά άφησα....πέντε βρήκα. Αυξάνεστε και πληθύνεστε.
