Απεργία το metro, απεργία και το αεράκι.
Θαυμάσιος συνδυασμός.
Απεργία διαρκείας κι εγώ λοιπόν.
Ενάντια σ' αυτούς που μου κάνουν παρατήρηση που αργώ, όταν απεργούν όλα τα μέσα.
Ενάντια στο αγαπημένο μου "cafe" γιατί λιγόστεψε τα παγάκια στον καφέ ενώ αύξησε την τιμή.
Ενάντια στον γάτο μου, που δεν πτοείται ούτε από την ζέστη κι όλο θέλει να τρώει.
Ενάντια στα κιλά που μου χάρισε ο χειμώνας.
Ενάντια στο ταξί που μου πήρε 18 ευρώ από τον Χολαργό στο Κέντρο, ενώ ήξερε ότι θα κάναμε δύο ώρες και δεν με παρότρυνε να το κόψω με τα πόδια.
Ενάντια σ' αυτούς που δεν μ' αγαπούν.
Ενάντια σ' αυτούς που κατεβαίνουν ένας ένας με το αυτοκίνητο στο κέντρο και δεν συνεννοούνται να πάρουν και κάποιους γείτονες ή γνωστούς.
Σημ: Για ψαχτείτε λίγο παρακαλώ.
Όλοι χαρήκαμε κάποτε την χαρά του ποδηλάτου.
Για κοιτάξτε λοιπόν καλύτερα στην αποθήκη, στην σοφίτα, βρείτε το παλιό ποδήλατο, ξεσκονίστε το, γυαλίστε το και προσπαθήστε να ξαναθυμηθείτε τις ικανότητες ισορροπίας που κάποτε είχατε.
Βγάλτε τα στους δρόμους, διεκδικείστε τα δίκια τα δικά σας, όταν οι άλλοι σας τα στερούν.
